We laten ons in een judogreep houden, bewoners én overheid: we willen informatie, producten en diensten op maat en betalen met onze privacy. We willen ons uiten en een podium verwerven (social media) in de hoop op waardering (likes) en hoe meer we willen, hoe meer we prijsgeven.
Alles wat we prijsgeven (produceren) is content (product) voor bedrijven, maar vooral ook (big) data. Daar zit de grootste waarde in (‘dataminen’) en daar hebben we weinig zicht op. Het is eenvoudig je voor te stellen dat Facebook weet dat je jarig bent als je je geboortedatum hebt opgegeven (omdat je dan felicitaties krijgt). Het is veel moeilijker je voor te stellen wat met dat kenmerk van jou nog meer mogelijk is. Door onder meer te combineren met andere websites waarop je aankopen hebt gedaan of informatie hebt opgevraagd.
De vraag is hoe burgers c.q. consumenten, overheid en markt met die betekeniseconomie omgaan. Drie artikelen over die vraag:
- Is privacy achterhaald, niet te beschermen?
- Beseffen we wel hoeveel we bloot geven?
- Heeft de overheid de plicht de markt te reguleren?
- Hoe verhoudt privacy zich ten opzichte van vrijheid en transparantie?
https://leefomgeving.org/wp-content/uploads/2018/01/Een-spelletje-monopolie-met-onze-privacy.pdf
https://leefomgeving.org/wp-content/uploads/2018/01/I-asked-Tinder-for-my-data.pdf
https://leefomgeving.org/wp-content/uploads/2018/01/Onze-data-moeten-vrij-en-gelijkwaardig-blijven-NRC.pdf
https://leefomgeving.org/wp-content/uploads/2018/01/Zonder-privacy-is-er-geen-vrijheid-_-TROUW.pdf
0 reacties